Dioramas de Samaín e fantasmas!

 Este ano na clase tivemos un Samaín un chisco peculiar: máis da metade da clase foi caendo enferma e non puidemos facer todo o previsto. Aínda así, os que resistiron axudaron a decorar a porta da clase, participaron na exposición de dioramas que construiron coa axuda dos papás e mamás e fixeron, con botellas de leite e cartulinas, os fantasmas que levaron para casa.  (e moitas gracias a todos por participar cos dioramas!)

Orixe do SAMAÍN:     (anterior ao Hallowen!)

O Samaín deriva da palabra gaélica Samhain ("fin do verán"), a festa celta que conmemora o cambio do verán ao inverno, celebrando a fin da colleita e o día do fin do ano celta, que era o noite do 31 de outubro ou “noite dos calacús”, unha celebración especial na Europa pagá antes do cristianismo. Foi cristianizada cos días de santos e difuntos, nos que mostramos o respeto polos nosos devanceiros.  As cabazas ou calacús iluminados nos cruces dos camiños tamén sustituiron aos craneos dos enemigos postos en picas ás entradas dos poboados celtas...

 Esta noite conmemórase o paso da luz (verán) á escuridade (inverno): un momento máxico no que, durante unha soa noite, permaneceron abertas as portas do máis alá, que era utilizada polas almas dos defuntos para visitar o mundo dos vivos. É esta procesión de espíritos a que dou lugar a lendas tipicamente galegas como a da Santa Compaña.