Non sei si lembrades as eirugas que trouxera Cristobal xa van alá case 6 meses. Bueno pois aos poucos días fixeron as crisálidas. A primeira non consigueu levar a cabo a metamorfose, e a semana pasada naceu a segunda das bolboretas, pero non sobriveu. En palabras de Irene "la vida es así" . E como somos moi prácticos deseguida a puxemos baixo o microscopio para poderlle ver a lingua en espiral e os ollos.
Pois hoxe pola tarde, saleu a que faltaba. Pola mañán aínda estaba colgando do cíngulo ou cinturón, e os que andábamos polo cole vimos como pregaba e despregaba as súas preciosas ás. Creo que é unha das bolboretas europeas máis grandes e bonitas.
Así que máñan cando cheguen todos, teremos unha bonita sorpresa! Despois levarémola ao patio para que continúe coa súa vida...
