Estas son palabras de Wangari Maathai, a fundadora do movemento Cinturon Verde.
Ela nunca desisteu no seu intento.
Hai persoas que coa súa forza, son capaces de cambiar o mundo, hoxe acaba de falecer en Kenia unha delas, unha persoa moi especial, que deixa, non un vacio, senón un camiño aberto para que o sigamos...
Durante o curso pasado na clase contamos un conto sobre a súa vida que deixou impresionados aos nenos e nenas pola loita que supuxo e por todo o que consigueu levar a cabo. A protagonista desta fantástica historia africana era unha persoa real...
A segunda revolución: árbores nun xardín
Outra revolución, esta de cor verde, empezou co empeño de plantar árbores no seu xardín , e con eles as sementes do Movemento Cinturón Verde (en inglés, GBM)
"Ata que caves un buraco, plantes unha árbore, a regues e a fagas sobrevivir, non fixeches nada. Só estás falando".
(Sobre a árbore de Guernica) "Alégrame saber que aquí, como ocorre en moitos lugares da miña África natal, cando tedes problemas e necesidade de dialogar facédelo debaixo da sacra sombra dunha árbore".
"Síntome moi contenta de que sentan devoción por el. O meu espírito, a esencia do meu traballo, está tamén contida no símbolo dunha árbore. Creo que a natureza une ás culturas do mundo".
"Podemos traballar xuntos cos homes e mulleres de boa vontade, eses que irradian a bondade intrínseca da humanidade. Para facelo efectivamente, o mundo necesita unha ética global con valores que dean sentido á experiencia de vivir".
"Os valores universais de amor, compaixón, solidariedade, coidado e tolerancia, deberían formar a base desta ética global que debería impregnar a cultura, política, comercio, relixión e filosofía".
"Cando Plantamos árbores, plantamos as sementes da paz e da esperanza".
Ela nunca desisteu no seu intento...
porqué o imos facer nós?
A primera revolución: a educación
Wangari Maathai conseguiu escolarizarse na década dos 40, en que moi poucas nenas kenyanas ían á escola. Con 20 anos conseguiu unha beca para terminar os seus estudos universitarios en Estados Unidos e despois en Alemaña. En 1966 regresou ao seu país, xa independizado, pero con moitos retos por afrontar no ámbito social. Loitou polas súas ideas e chegou a pasar pola cadea. Pouco despois uniuse á Universidade de Nairobi. Foi a primeira muller en África oriental e central en doctorarse no ano 1971, e converteuse tamén na primeira muller en presidir un departamento na universidade e en ser nomeada profesora.
Outra revolución, esta de cor verde, empezou co empeño de plantar árbores no seu xardín , e con eles as sementes do Movemento Cinturón Verde (en inglés, GBM)
que conseguiu animar a miles de mulleres e homes a plantar máis de 50 millóns de árbores, logrou a rehabilitación de contornas degradadas e a mellora da calidade de vida das persoas en situación de pobreza. O GBM hoxe é un dos programas de protección ambiental máis potentes de África. Todo iso fixo que Maathai gañásese o apelativo de Muller Árbore.
A profesora Maathai será recordada non só por ser a primeira muller africana que obtivo en 2004 o Premio Nobel da Paz, senón pola súa loita activa en temas ambientais e a favor da mellora da vida das mulleres en Kenia e Africa, contra a deforestación e por ser unha precursora da oposición ao cambio climático nos anos 70.
FRASES
 |
| recollendo o Premio Nobel |
"Ata que caves un buraco, plantes unha árbore, a regues e a fagas sobrevivir, non fixeches nada. Só estás falando".
(Sobre a árbore de Guernica) "Alégrame saber que aquí, como ocorre en moitos lugares da miña África natal, cando tedes problemas e necesidade de dialogar facédelo debaixo da sacra sombra dunha árbore".
"Síntome moi contenta de que sentan devoción por el. O meu espírito, a esencia do meu traballo, está tamén contida no símbolo dunha árbore. Creo que a natureza une ás culturas do mundo".
"Podemos traballar xuntos cos homes e mulleres de boa vontade, eses que irradian a bondade intrínseca da humanidade. Para facelo efectivamente, o mundo necesita unha ética global con valores que dean sentido á experiencia de vivir".
"Os valores universais de amor, compaixón, solidariedade, coidado e tolerancia, deberían formar a base desta ética global que debería impregnar a cultura, política, comercio, relixión e filosofía".
"Cando Plantamos árbores, plantamos as sementes da paz e da esperanza".
Ela nunca desisteu no seu intento...
porqué o imos facer nós?
