Aquí estamos de novo cos pequenos artistas creando as súas obras. En case todas elas vese xa unha intencionalidade, un desexo de representar algo do noso entorno ou saído da imaxinación. Antes, a maioría deles non intentaba representar nada, como moito experimentaban coas cores, as texturas e os trazos... e logo intentaban darlle un sentido e buscabanlle unha explicación o resultado. Agora pensan antes, vese un proceso de reflexión e mentras pintan van contando o que están a facer. E decir: intentan representar algo, por tanto estamos xa un paso máis adiante no proceso creativo. Por certo: fíxolles moita gracia que lles chamara "artistas" e botaronse a rir. Entre os adultos sempre houbo diferencias á hora de chamarlles artistas e decir si o que fan os pequenos é arte ou non, pero eu penso que o é cando os pequenos están tan inmersos nun proceso creativo e artístico coma os adultos: depende da intención de transmitir algo e das ganas que lle poñan. E eso pódese ver nas caras de concentración que poñen cando pintan...
Outra cousa: cando empezan a pintar quedan tan concentrados na pintura que nin falan... que xa é dificil.
