Teño unha dúbida: os ratiños de campo poden ser mascotas?. Pareceme que sí, porque na clase temos un pequeniño que os nenos atoparon no patio e que non pudo escapar de nós do susto que levou... Rescateino cando estaba a correr en círculo no medio de 50 peiños que o tiñan rodeado e metino nun caldeiro amarelo para velo mellor. É tan pequeno que case colle no tapón de pegamento que lle temos de bebedoiro.
Despois puxémoslle follas, demoslle unha mazá das que aínda quedaban no patio e como estaba moi tranquiliño, decidín poñelo no terrario da clase. Puxénlle algodón e as follas que os nenos colleron no patio para que tivese onde agocharse de nós. Pero non é nada medoso e podemos velo comendo, saltando e roendo na plantiña que lle puxen para "crearlle un ambiente".
Agora ten máis terra e os tuneles són moito máis grandes. E así podemos ver un roedor que, a pesar do seu pequeno tamaño é moi importante para a vida dos bosques: agochando moreas de landras e outros froitos do outono en buratos que moitas veces esquecen, fan que moitas árbores poidan medrar xa que evitan que todas sexan comidas por esquios, xabaríns, coellos e paxaros. Deste xeito os pequenos ratiños son os inxenieros do campo(clicade aquí ) e favorecen a rexeneración natural dos bosques.
En este power point e no video podedes ver o noso ratiño. E como dixo un pequeno, "agora teríamos que buscar o ratiño de cidade". Tamén estamos a falar do ratiño Pérez e de moitos contos de ratiños que temos na biblioteca. Por suposto, non lle teñen ningún medo: do coñecemento nace o respeto por todas as formas de vida... Dentro de pouco levarémolo ao monte para reintegralo ao seu ambiente natural.
E aquí o vedes en acción!
