Dibuxar
supón coordinar a vista e a man, pasando
polo cerebro e implicando as emocións e as ideas dos nenos e ten un forte compoñente
afectivo. Os primeiros dibuxos ata os tres anos, normalmente son garabatos
sin forma nin patrón, porque en realidade non están dibuxando senón experimentando
cos trazos e sentindo emocións. Así imos pasando de garabatos a formas (normalmente
círculos e raias ) que unhas veces son unha cousa e otras algo diferente, porque
primeiro fan os trazos e logo “interpretan e cóntannos” o que dibuxaron. Despois
xa pasan a debuxar a figura humana (eles mesmos, mamá e papá, os amigos…).
Comezan facendo monigotes con grandes cabezas e ollos, círculos para o tronco e
líneas para os brazos e pernas que máis adiante van collendo volumen e
ampliando detalles. Son fases que todos van pasando. Tamén inflúe "o día que
teña o dibuxante": pero no debuxo expontáneo non saltan fases, vanas superando.
En estos retratos que fixemos para decorar as portadas partimos da foto da súa cara para que fosen dibuxando o resto do corpo.
E aquí dúas frases de Pablo Picasso:
-"cada neno é un artista, o problema radica en cómo seguir sendo artista cando medra"
-"levoume catro anos pintar como Rafael e toda unha vida aprender a pintar coma un neno!"
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Comentarios: a túa opinión conta!