Lembrando o poema "O CARACOL" de Manuel María, do seu libro "Os soños na gaiola" empregamos plastilina de cores, cunchas e chapa de madeira como soporte, para facer os nosos caracois. Neste caso ademáis o poema está na voz de Suso Vaamonde.
O que máis nos costou foi cubrir a chapa de herba cunha capa fina de plastilina verde: tíñamos a tendencia a amontonar a plastilina facendo montañas....
O que máis nos costou foi cubrir a chapa de herba cunha capa fina de plastilina verde: tíñamos a tendencia a amontonar a plastilina facendo montañas....
Despois cada un deixouse levar... e
por eso temos caracois grandes, pequenos, curtos, longos, con cuncha, con espirais de
plastilina, agochados dentro da cuncha sin sacar os cornos ao sol e outros con cornos de todo tipo...
Los caracoles quedaron preciosos,gran trabajo de nuestros peques.
ResponderEliminarQuedaron moi bonitos,sobre todo ao velos todos xuntos. Unha auténtica familia de caracois de tódolos tipos, aínda que as fotos non sacan todo o colorido que tiñan.
ResponderEliminar